LODZIK I SPOSÓB NA RYJĄCYCH KLIENTÓW

źródło:https://www.facebook.com/chujowepromocje/

JUŻ TU NIE PRACUJESZ

Ach, jak często można usłyszeć różnego rodzaju strachy od klientów. Czy to klientów niezadowolonych, czy też cwaniaków lubiących popisywać się swoim ego.

Oto jeden z podobnych przykładów jaki ostatnio usłyszałem.
Rozmawiam z klientem (starszy Niemiec mówiący łamanym Polskim), a niedaleko inny pracownik głośniej położył paletę na paleciaka. Niemiec się odwrócił i głośniej:
K - E... Już tu nie pracujesz, zwalniam cie. Co ludzi straszysz?
S - Straszą, to tylko duchy - odezwał się z uśmiechem
K - Patrz pan jaki cwaniak

Inni klienci zwalniają, bo długo muszą czekać na obsługę, jeszcze inni zwalniają za brak wiedzy:
K - Jak to pan nie zna numeru do XXX (nazwa sklepu konkurencyjnego)? Powinniście dbać o klienta, to jest waszym obowiązkiem.

K- Czekam na pana pół godziny, ile to można czekać?
S - To niemożliwe, 5 minut temu tu byłem i pani nie było. Poza tym sklep otwarty jest niecałe 20 minut.
K - Niech pan nie cwaniakuje, kierownika proszę mi wezwać.

K - Jak to nie macie, taki wielki sklep i nie macie? To gdzie ja to dostanę?
S - Nie wiem, może mają w innych sklepach.
K - To ja mam teraz latać po całym mieście i szukać po sklepach?
S - Nie moja wina, że u nas tego nie było i nie ma.
K - Jest pan niekompetentny, u mnie już by pan dawno nie pracował.

Kli - Z czego jest ten sos do pizzy?
Kel - Nie wiem.
Kli - Jak to pani nie wie z czego ten sos? Jest pani kelnerką, powinna pani takie rzeczy wiedzieć pracując tutaj. Co pani tu robi, pani nie powinna tu w ogóle pracować.
Kel - Pójdę zapytać się na kuchni.
Po chwili
Kel - W kuchni też nie wiedzą, ponieważ sos jest robiony gdzie indziej.

Podobnych przykładów jest znacznie więcej, zazwyczaj są to klienci lubiący się dowartościowywać poniżaniem innych, zwłaszcza pracowników handlu, czy gastronomii. To najczęściej "darmozjady społeczne", które chcą pokazać kim są, bo zarabiają krocie siedząc przy biurku i rozkazując innym, albo ich potomkowie. Pozbawieni szacunku, honoru i często logiki. Jeden z moich znajomych określa ich "bezradni". Bo całe życie ktoś za nich robił i gubią się przy prostych rzeczach.

Niemieccy turyści we Wrocławiu pytają: "co ta polska k**** do mnie mówi?"

SAVOIR VIVRE W SKLEPIE - KOMPILACJA LINKÓW + test na kulturę

Jak wiele mówi się o kulturze, o szacunku i wyrozumiałości. Każdy chce, aby traktowano go odpowiednio. A co się dzieje, kiedy osoby wymagające szacunku i kultury przychodzą do sklepu (np na zakupy)? Jak wygląda sytuacja SAVOIR VIVRE w sklepach? Szkoda gadać...
Wystarczy dzień spędzony w sklepie na obserwacji zachowań międzyludzkich, a nie na zakupach i można wyciągnąć opinię (po kilkunastu minutach). Obserwując zachowania klientów wchodzących i wychodzących (do/ze sklepu, baru, restauracji), stojących w kolejkach, podczas obsługi można wyciągnąć jeden wniosek: GDZIE JEST SAVOIR VIVRE? Zasady kultury są łamane na każdym kroku. Obsługa pierwsza mówi "dzień dobry", obsługa mówi "dziękuję", "do widzenia" ze względu na wymóg panujący w handlu, a nie zasady kultury. W większość przypadków klienci mają za wielkie ego, żeby nawet odpowiedzieć, bo uważają, że to jest obowiązkiem pracowników być kulturalnym w stosunku do klientów, a nie odwrotnie.

http://wartowiedziec.org/

Kto pierwszy mówi dzień dobry w sklepie?
Warto być uprzejmym.
Savoir vivre w sklepie.

Sprawiedliwość w sklepie.
Życzliwość w sklepie.
Wyrozumiałość w sklepie.
Czego nie wolno robić w sklepie? cz1

PAMIĘTAJ!!! Nie możesz wymagać od kogoś poszanowania ciebie, jeśli samemu nie posiadasz się za krzty kultury osobistej. Mało tego, daj tyle szacunku drugiej osobie ile sam/a byś chciał/a  otrzymać, a jeśli nie, to po prostu nie wymagaj tego od innych i pozostań lepiej w swoim "zamku".



Może mały teścik?

"Poniżej znajduje się szereg twierdzeń opisujących różne zachowania. Przy każdym twierdzeniu zaznacz, w jakim stopniu zgadzasz się, że opisuje ono Ciebie.

1. Podczas rozmowy często przerywam mojemu rozmówcy, żeby wyrazić moją opinię.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

2. Jest to dla mnie ważne, aby być uprzejmym w stosunku do osób, które spotykam.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

3. Jeśli kogoś nie lubię w pracy, daję mu to odczuć np. ignorując go.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

4. Rzadko przepraszam, jeśli kogoś czymś urażę, ponieważ moje przeprosiny i tak nic nie zmienią.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

5. Sąsiadom, których nie lubię nie mówię „dzień dobry”.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

6. Kiedy z kimś rozmawiam, staram się potakiwać lub w inny sposób pokazać drugiej osobie, że ją słucham.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

7. Nie uważam tego za problem, jeśli spóźnię się kilkanaście minut na spotkanie.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

8. Staram się być uprzejmy, nawet wobec tych ludzi, którzy czasami zachowują się niewłaściwie.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

9. Nie mam zwyczaju informować, że spóźnię się na spotkanie.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

10. Przy przywitaniu w większości sytuacji kobieta podaje pierwsza rękę mężczyźnie.
a) Zupełnie nie zgadzam się
b) Nie zgadzam się
c) Trudno powiedzieć
d) Zgadzam się
e) Całkowicie zgadzam się

Policz punkty:
Przyznaj sobie 4 pkt. za odpowiedzi: 1a, 2e, 3a, 4a, 5a, 6e, 7a, 8e, 9a, 10e.
Przyznaj sobie 3 pkt. za odpowiedzi: 1b, 2d, 3b, 4b, 5b, 6d, 7b, 8d, 9b, 10d.
Przyznaj sobie 2 pkt. za wszystkie odpowiedzi c w pytaniach od 1 do 10.
Przyznaj sobie 1 pkt. za odpowiedzi: 1d, 2b, 3d, 4d, 5d, 6b, 7d, 8b, 9d, 10b.
Przyznaj sobie 0 pkt. za odpowiedzi: 1e, 2a, 3e, 4e, 5e, 6a, 7e, 8a, 9e, 10a.

WYNIKI:

Poziom I. (0-11) – wynik niski
Osoba, która uzyskała niski wynik w tym teście przejawia raczej niski poziom kultury osobistej. Nie jest dla niej szczególnie ważne, aby być uprzejmą w stosunku do innych. Nie zawsze potrafi zachować się adekwatnie do sytuacji, przez co może być postrzegana jako osoba nie zbyt uprzejma lub nie panująca nad swoimi emocjami. W pracy może przedkładać osobiste uprzedzenia ponad profesjonalne standardy. Dość często zdarza jej się łamać zasady savoir - vivre’u. Okazywanie innym szacunku nie jest dla niej sprawą priorytetową . Zdarza się, że w jej obecności, inne osoby czują się urażone lub ignorowane. Jej brak uprzejmości w stosunku do części osób, może powodować konflikty lub pewne trudności w relacjach interpersonalnych.

Poziom II. (12-28) – wynik średni
Osoba, która uzyskała średni wynik w tym teście odznacza się przeciętnym poziomem kultury osobistej. Zazwyczaj potrafi zachowywać się adekwatnie do sytuacji, w której się znajduje. Mimo, że czasami zdarza jej się łamać niektóre zasady savoir - vivre’u, na ogół postrzegana jest jako osoba uprzejma. Okazywanie szacunku innym jest dla niej sprawą ważną, ale nie najważniejszą. Może wiec wybiórczo okazywać szacunek osobom, które spotyka, zależnie od przewidywanych korzyści . Swoją postawę często uzależnia od kontekstu sytuacyjnego. Potrafi robić wrażenie profesjonalisty, jednak są sytuacje, gdy nie do końca panuje nad swoimi emocjami. Wie jak się zachować, by nie sprawić przykrości innym. Utrzymuje pozytywne kontakty z wybranymi osobami, ale zdarza jej się być nieuprzejmą w stosunku do osób, których nie darzy sympatią.

Poziom III. (29-40) – wynik wysoki
Osoba, która uzyskała wysoki wynik w tym teście odznacza się wysokim poziomem kultury osobistej. Potrafi zachować się adekwatnie do sytuacji, dzięki czemu postrzegana jest jako osoba uprzejma i opanowana. W pracy robi wrażenie profesjonalisty. Zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym wykorzystuje zasady savoir-vivre’u. Okazuje szacunek osobom, które spotyka -niezależnie od kontekstu sytuacyjnego. Wie jak się zachować, by nie sprawić przykrości innym, nawet wtedy, gdy osoby te różnią się od niej pod wieloma względami. Dzięki temu, że jest uprzejma w stosunku do większości osób, utrzymuje pozytywne kontakty z innymi , oraz budzi ich sympatię."

źródło: http://www.mentora.pl

A TYMCZASEM NA OGRODZIE

Podchodzi klient do sprzedawcy:

K - Macie coś na mrówki?
S - Mamy
K - A na teściową?

K - Do jakiej temperatury podgrzeje się woda na słońcu w tym basenie i jak szybko?

K - 6473 decymetrów sześciennych ile to litrów?

K - Macie może żywe, liściaste kwiaty pokojowe, których nie trzeba podlewać?

NA METRY

Pamiętacie jak kiedyś pisałem o kliencie, który zapytał się:

K - ile potrzeba metrów sznurka do związania dorosłej osoby w kołyskę?

A jakbyście zareagowali, gdyby klient wiedział ile potrzebuje metrów, żeby powiesić się na drzewie o.o?

K - a wie pan... żeby powiesić się na drzewie wystarczy 1,8 m liny
S - O.O

Klienci potrzebują produktów na metry do różnych zastosowań. Jedne z ciekawszych to:

K - Potrzebuję 5 m łańcucha, bo mi żona ucieka :)

K - Czy wytrzymałość tej liny starczy na wyrywanie się teściowej?

K - Poproszę 3 m liny, żeby męża uwiązać w kuchni



A ty do czego kupisz linę? :)

WEEKEND Z DZIEĆMI

Podczas rozmów z klientami często można usłyszeć, zaobserwować i jednocześnie potwierdzić współczesnie wyglądający weekend. Dla urzędników to czas spędzenia wolnego czasu na spacerach po sklepach, dla fizycznych to czas spędzony w pracy (często w sklepach).
Pani przedszkolanka pyta się po weekendzie, co dzieci robiły, gdzie były w czasie tych wolnych dni. Dzieci odpowiadały prawie tak samo:
- w galerii
- w McDonaldzie
- w domu z babcią, bo mama była w pracy
- na zakupach
Oto obraz weekendu widziany oczami dzieci. Czyż nie jest to motywujące? Ale takie są realia kapitalizmu. Życie przeniosło się do zwiedzania sklepów, szukania promocji lub spędzania czasu w pracy. Pamiętacie czasy, kiedy podczas słonecznych wolnych dni większość spędzała je "aktywnie" z rodziną w plenerze. Tłumy w parkach, nad jeziorami, na starówce, często organizowane różne "imprezy" plenerowe. Tym czasem dziś niektórzy oczekują tego jednego wolnego weekendu (czy wg ustawy jedynej wolnej niedzieli) by nie myśleć o pracy, o zakupach, a jedynie o radosnych, szczęśliwych, relaksujących chwilach. A dla innych wspólne spacery po parku, lesie, po brzegu jeziora w czasie wolnego weekendu zamieniły się na szlajanie (często bez celu) między sklepowymi regałami.
A gdyby tak dać możliwość urzędnikom pracować w supermarketach (i tak całe weekendy tam spędzają), albo pracować w weekendy, a pracującym fizycznie dać odpocząć i spędzić ten czas z rodziną "na łonie natury"...